ေပးကမ္လွဴဒါန္းၿခင္းဆိုသည္မွာ
ဘုရင္မၾကီးတစ္ဦးသည္ ေတာတြင္းေလွ်ာက္လမ္းအတိုင္း သာမန္အရပ္သား ဝတ္စံုၿဖင့္ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ေလ့ရွိပါသည္။ တစ္ေန႕ လမ္းေလွ်ာက္ေနစဥ္ မိုးသည္း ထန္စြာ ရြာသြန္းလာသည့္အတြက္ နီးရာတဲတစ္ခုအတြင္းသို႕ ဝင္ေရာက္ခိုနားခဲ့ပါသည္။ မ်ားမၾကာမွီ ထိုတဲပိုင္ရွင္အမ်ိဳးသမီးႀကီးၿပန္လာပါသည္။ မိုးကလည္း မစဲႏိုင္သည့္ အတြက္ ထိုအမ်ိဳးသမီးၾကီးထံမွ ထီးတစ္လက္ငွါးေပးပါရန္ အကူအညီ ေတာင္းခံခဲ့ ပါသည္။ ထိုအမ်ိဳးသမီးၾကီးက ၄င္း၏ ထီးႏွစ္လက္ရွိသည့္အနက္မွ ထီးအစုတ္ တစ္လက္ကို ငွါးေပးလိုက္ၿပီး စကားမာမာၿဖင့္ ဆက္ဆက္ၿပန္လာေပးဖို႕ အထပ္ထပ္ မွာလိုက္ပါသည္။ ေနာက္တစ္ေန႕တြင္ ထိုအမ်ိဳးသမီးၾကီး၏ တဲေရွ႕သို႕ ဘုရင့္နန္းေတာ္မွ ၿမင္းရထားမ်ား ဆိုက္ေရာက္လာၿပီး ကိုယ္ရံေတာ္တစ္ဦးက ဘုရင္မၾကီးငွါးသြားသည့္ ထီးကိုၿပန္လာေပးေၾကာင္း ေၿပာၿပီးၿပန္သြားပါသည္။ ထိုအခါမွ ဘုရင္မၾကီးကို အေကာင္းဆံုးမေပးလိုက္ရ၊ ဧည့္မခံလိုက္ရသည့္အတြက္ ေနာင္တၾကီးစြာ ရေလသတည္း။ က်မ္းစာက အငယ္ဆံုးေသာသူ တစ္ေယာက္အားၿပဳသမွ်သည္ ငါ့အား ၿပဳၿပီ။ မင္းၾကီးကငါအမွန္ဆိုသည္ကား သင္တို႕ သည္ ဤသူတို႕တြင္ အငယ္ဆံုးေသာသူ တစ္ေယာက္အား မၿပဳသမွ်တို႕ကို ငါ့အားမၿပဳၾကၿပီဟု ၿပန္၍ မိန္႕ေတာ္ မူလတံ့။(မ ၂၅း၄၅) မိမိရရွိသမွ်၏ဆယ္ဖို႕တစ္ဖို႕ကို ဖယ္ၿပီး ဘုရား၏အမႈေတာ္ေဆာင္၊ မိမိဝန္းက်င္ရွိ အမွန္တကယ္အကူအညီလိုအပ္ေနေသာ တပါး အမ်ိဳးသားမ်ား၊ (ေယရႈက မိမိဝန္းက်င္ရွိ ခက္ခဲဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေန သူတိုင္းအား လူမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ သာသနာမခြဲၿခားဘဲ၊ အယုတ္အၿမတ္မေရြး ေဖးမကူညီ ၿခင္းသည္ ေယရႈကို ကူညီၿခင္းႏွင့္ အတူၿဖစ္၏ဟု ပညတ္ခဲ့ပါသည္။) မိဘမဲ့ႏွင့္ မုဆိုးမတို႕ကို ဝစြာေကြ်းေမြး ေပးကမ္းဖို႕ ဆိုထားပါသည္။(တရား ၂၆း၁၂)
amayaphay
အေမးမ်ားအတြက္ အေျဖလႊာ 