က. ဘုရားႏွင့္လူအဆက္ၿပတ္ၿခင္း
ကမၻာဦးလူသားအာဒံ၏ ဘုရားစကားနားမေထာင္မႈေၾကာင့္ အာဒံမွဆင္းသက္လာေသာ လူသားတိုင္းဘုရား ႏွင့္အဆက္ၿပတ္ခဲ့ရပါသည္။ လူသည္ဘုရားႏွင့္အဆက္ၿပတ္ကာ ေမြးဖြါးလာၾကၿခင္းေၾကာင့္ ဘုရားကိုမသိပါ။ သို႕ေသာ္ လူသည္ ဘုရားထံမွ ဆင္းသက္ လာၿပီး လူ႕အတြင္းမွ ဝိညာဥ္ရွိၿခင္းေၾကာင့္ ဘုရားကို ကိုးကြယ္လိုစိတ္ရွိၾကၿခင္း ၿဖစ္ပါသည္။ ဝိညာဥ္ဆိုသည္မွာ ဝိ= အထူး ႏွင့္ ညာဥ္= သိၿခင္းတို႕ေပါင္းစပ္ ထားၿပီး ထိုအထူးသိၿခင္းဆိုသည္က ဘုရားကိုကိုးကြယ္လိုၿခင္းပင္ၿဖစ္ပါသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ယေန႕ ကမၻာေပၚတြင္ လူတို႕က ဘုရားဟုသတ္မွတ္ ကိုးကြယ္ၾကေသာအရွင္ေပါင္း ေၿမာက္မ်ား စြာရွိေနပါသည္။ သို႕ေသာ္ စစ္မွန္ေသာဘုရားကေတာ့ တစ္ဆူတည္းရွိပါသည္။
ခ. ခႏၶာႏွင့္ဝိညာဥ္အဆက္ၿပတ္ၿခင္း
လူသားတိုင္းတစ္ေန႕ေသၾကရမည္ၿဖစ္ပါသည္း။ ဘုရားကလူကို သူ၏သ႑ာန္ေတာ္ ႏွင့္အညီ ဖန္ဆင္းထားသည္ဟု ဆိုၿခင္းေၾကာင့္ ဘုရားသည္နာမ္ဝိညာဥ္ၿဖစ္သလို လူသည္လည္း နာမ္ဝိညာဥ္ၿဖစ္ပါသည္။ ခႏၶာသည္ ဝိညာဥ္ေခတၱက်ိန္းဝပ္ရာ အခြံသာၿဖစ္ၿပီး က်မ္းစာကဆိုထားသည့္အတိုင္း ေၿမၾကီးမွလာေသာ ထိုခႏၶာသည္ ေၿမၾကီးသို႕သာ ၿပန္သြားရမည္ၿဖစ္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ ဝိညာဥ္ကေတာ့ ထာဝရဘုရားထံမွ လာ၍ ထာဝရတည္ၿမဲပါသည္။ လူအစစ္အမွန္ဆိုသည္မွာ လူ႕ခႏၶာအတြင္းမွ ဝိညာဥ္ၿဖစ္ ပါသည္။ လမ္းသြားရင္းဖိနပ္ ၿပတ္သြားပါက နီးရာအိမ္တြင္အကူအညီ ေတာင္းခံကာ ေခတၱထားခဲ့ၿပီး အၿပန္မွ ဝင္ယူမည္ဆိုလွ်င္ အိမ္တိုင္း လက္ခံႏိုင္ေသာ္လည္း လမ္းသြား ရင္းမေတာ္တဆေသသြားေသာလူေသကို နီးရာအိမ္တြင္ေခတၱထားခြင့္ၿပဳပါ ဆိုလွ်င္ မည္သည့္အိမ္မွ လက္ခံမည္မဟုတ္ပါ။ ဝိညာဥ္ထြက္ခြါသြားေသာလူ႕ခႏၶာသည္ ဖိနပ္ေလာက္မွ်ပင္ တန္ဘိုးမရွိေတာ့ပါ။ လူသည္မနက္ဖန္ကိုအမွီၿပဳ၍မဝါၾကြားရ၊ တစ္ေန႕ ၿခင္းပင္အဘယ္ကဲ့သို႕ၿဖစ္မည္ကို မသိႏိုင္။ ေသၿခင္း တရားသည္အရြယ္ မေရြးပါ။ ထို႕ၿပင္ လူ႕ဘဝသည္ သခ်ၤိဳင္းတြင္သာ ၿပီးဆံုးသြားလိမ့္ မည္မဟုတ္ပါ။
ဂ. ဘုရားႏွင့္ လူ ထာဝရအဆက္ၿပတ္ၿခင္း
လူသည္တစ္ခါတည္းေသ၍ထို႕ေနာက္မွတရားစီရင္ ၿခင္းခံရပါလိမ့္မည္။ တစ္ေန႕ လူသားတိုင္း ေယရႈခရစ္ေတာ္ဘုရား၏ တရားပလႅင္ေရွ႕သို႕ေရာက္ရၾကမည္ၿဖစ္ေၾကာင္း သမၼာက်မ္းစာကဆိုထားပါသည္။ ေယရႈဘုရားကိုယ္ေတာ္တိုင္ကလည္း ေသၿခင္းမွ ရွင္ၿပန္ ထေၿမာက္ၿပီး ေၿမၾကီးေပၚ၌၄င္း ေကာင္းကင္ေပၚ၌၄င္း စီရင္ပိုင္ေသာ အခြင့္ တန္ခိုးရွိသမွ်ကို ငါခံရၿပီဟု မိန္႕ဆိုခဲ့ပါသည္။ထို႕ေၾကာင့္ ေယရႈကို ယံုၾကည္လက္ခံ ၿခင္းမရွိပါက ငရဲသို႕သြားရမည္ၿဖစ္ၿပီး ဘုရားႏွင့္ ထာဝရ ခြဲခြါရပါလိမ့္မည္။
( က ၁း၂၇၊ က ၂း၁၇၊ က ၃း၆၊ က ၆း၅-၆၊ ၁ေယာ ၃း၄၊ ေရာ ၅း၁၂၊ ေရာ ၆း၂၃၊ ေရာ ၃း၂၃၊ ေရာ ၉း၂၀၊ ေရာ ၁၃း၁၃၊ ေရာ ၂း၁၂၊ ယာကုပ္ ၄း၁၇၊ ၁ေယာ ၃း၈၊ မ ၅း၂၈၊)
၂. ပညတ္တရား
ပညတ္တရားသည္ေမာေရွအားၿဖင့္ ဤကမၻာေလာကသို႕ ဝင္ေရာက္ လာၿပီး ထိုပညတ္တရားအားၿဖင့္ လူတိုင္းမွာ အၿပစ္ရွိေၾကာင္းကိုသိရ ပါသည္။
သမၼာက်မ္းစာတြင္ ဝတ္ၿပဳကိုးကြယ္ၿခင္းဆိုင္ရာ ပညတ္၊ အုပ္ခ်ဳပ္စီမံေရး ဆိုင္ရာပညတ္ႏွင့္ ကိုယ္က်င့္တရားပိုင္းဆိုင္ရာပညတ္ ဟူ၍ ေဆာင္ရန္ ေရွာင္ရန္အခ်က္ (၆၁၃) ခ်က္ရွိပါသည္။ ပညတ္တို႕သည္အကုန္အစင္အခ်ိန္တိုင္း က်င့္ရမည္ၿဖစ္ၿပီး တစ္ခ်က္က်ဴးလြန္ မိပါက အလံုးစံုတို႕ကို လြန္က်ဴးရာသို႕ေရာက္ပါသည္။ ဥပမာ၊ စာေမးပြဲတြင္ ငါးဘာသာဂုဏ္ထူးထြက္ေသာ္လည္း တစ္ဘာသာက်က စာေမးပြဲက် ပါသည္။
မေကာင္းေသာအပင္သည္ ေကာင္းေသာအသီးကို မသီးႏိုင္ဟု က်မ္းစာက ဆိုထားသကဲ့သို႕ အၿပစ္သားၿဖစ္ေသာ လူသားတိုင္းတို႕သည္ မိမိကိုးကြယ္ယံုၾကည္ရာ ဘာသာတရား၏ သြန္သင္မႈအတိုင္း ေကာင္းမႈကုသိုလ္ႏွင့္ အက်င့္သီလတို႕ကို ၾကိဳးစားက်င့္ၾကံ အားထုတ္ၾကပါေသာ္လည္း စံခ်ိန္မွီေအာင္ က်င့္ႏိုင္ေသာ လူသား တစ္ဦးေယာက္မွ် ေလာကတြင္မေပၚမရွိေသးပါ။ ထို႕ေၾကာင့္ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ႏွင့္ အက်င့္သီလတို႕ကို ၾကိဳးစားက်င့္ၾကံ အားထုတ္သူၿဖစ္ေစ၊ ၾကိဳးစား အားထုတ္မႈ မရွိေသာသူၿဖစ္ေစ ထိုေကာင္းမႈတို႕ၿဖင့္ အၿပစ္မွလြတ္ႏိုင္ၿခင္းငွါမတတ္စြမ္းႏိုင္ၾကပါ။ အၿပစ္သားမ်ားသာ ၿဖစ္ၾကပါသည္။ ဥပမာ ေကာင္းရာဘံုသို႕ ေရာက္ရွိဖို႕ မိမိကိုယ္ပိုင္အရည္အခ်င္းတို႕ၿဖင့္ ၾကိဳးစားအားထုတ္သူသည္ သမုဒၵရာ၏တစ္ဖက္ ကမ္းသို႕ လက္ၿပစ္ကူးၿပီးသြားဖို႕ၾကိဳးစားသူႏွင့္ တူပါသည္။ လူအခ်ိဳ႕က မီတာတစ္ရာ ကူးႏိုင္မည္ၿဖစ္ၿပီး လူအခ်ိဳ႕က မီတာငါးရာထိကူးႏိုင္သည့္တိုင္ မည္သူတစ္ဦး တစ္ေယာက္မွ် တစ္ဖက္ကမ္းသို႕ ေရာက္ႏိုင္ၾကမည္မဟုတ္ပါ။ ေကာင္းမႈကုသိုလ္မလုပ္ရ ဟု မဆိုလိုပါ၊ ထိုအပိုင္းက ‘ဒုတိယပိုင္းၿဖစ္ပါသည္။
သမၼာက်မ္းစာက ပညတ္တရား၏ အက်င့္အားၿဖင့္ အဘယ္သူမွ် ေၿဖာင့္မတ္ ရာသို႕မေရာက္ႏိုင္၊ ၿပဳဘူးသမွ်ေသာ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ တို႕သည္လည္း ဘုရားေရွ႕တြင္ ညစ္ေသာအဝတ္ႏွင့္သာတူပါ၏ဟု ဆိုထားပါသည္။ ေကာင္းမႈကုသိုလ္အက်င့္ သီလတို႕ၿဖင့္ ေၿဖာင့္မတ္ရာသို႕ေရာက္ဖို႕ သန္႕ရွင္းေသာဘုရားေရွ႕တြင္ ၾကိဳးစားအားထုတ္ ေနသူသည္ ဥပမာ- အႏူအစိုလက္ႏွင့္သုပ္ေသာ လၻက္သုပ္ႏွင့္တူပါသည္။ လၻက္သုပ္မွာ အလြန္ေကာင္းပါေသာ္လည္း သုပ္ေသာလက္က ႏူေနၿခင္းေၾကာင့္ သန္႕ရွင္းၿခင္းမရွိပါ။
amayaphay
အေမးမ်ားအတြက္ အေျဖလႊာ 