ခရစၥမတ္အခ်ိန္အခါၿဖစ္ပါသည္။ အဘိုးမူးလယ္ သာသနာၿပဳခဲ့ေသာ ရြာေလးတစ္ရြာတြင္ ခရစၥမတ္ပြဲ သြားေရာက္ ၿပဳလုပ္ရင္း ဧဝံေဂလိတရားေဟာၾကား ရန္အတြက္ကားေလးစီးၿဖင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႕ သြာေရာက္ခဲ့ၾကပါသည္။ လမ္းခရီး မွာၾကမ္းတမ္းၿပီး အကုန္အက်လည္း အလြန္မ်ားပါသည္။ သို႕ေသာ္ကြ်န္ေတာ္တို႕ ထိုရြာသို႕ေရာက္ေသာည ဖြင့္ပြဲအခမ္းအနားတြင္ ရြာလူၾကီးမွ ရြာသားမ်ားအားတရား မေဟာရန္ ႏွင့္ မိမိ၏ ဝင္းအတြင္းမွာပင္ ဝတ္ၿပဳကိုးကြယ္ၾကရန္ အတြက္ တားၿမစ္သြား ပါသည္။
အိမ္ေၿခေလးဆယ္ေက်ာ္ရွိေသာ္လည္း ယံုၾကည္သူအိမ္မွာ အိမ္ငါးအိမ္ခန္႕သာ ရွိပါသည္။ ေနာက္တစ္ေန႕ မိမိ၏ ဘုရားေက်ာင္းဝင္းအတြင္းမွာပင္ ဝတ္ၿပဳၾကရပါ သည္။ ထိုေန႕ည ကြ်န္ေတာ္တစ္ညလံုး ဆုေတာင္းပါသည္။ ပင္ပန္းခက္ခဲစြာ အခ်ိန္ေပး လာေရာက္ခဲ့ရၿပီးမွ ဧဝံေဂလိတရားေဟာခြင့္မရလွ်င္ ဘာအက်ိဳးမွ် မရွိပါ။ ထို႕ေၾကာင့္ တနည္းနည္းၿဖင့္လမ္းဖြင့္ေပးပါရန္ ဆုေတာင္း ခဲ့ပါသည္။
ေနာက္တစ္ေန႕နံနက္ ခရစၥမတ္ အပိတ္ဝတ္ၿပဳၿခင္း အစီအစဥ္ စခါနီးအခ်ိန္ တြင္ ကေလးငယ္တစ္ဦး အၿပင္းဖ်ားကာ သတိလစ္ေနေသာေၾကာင့္ လာေရာက္ ဆုေတာင္းေပးရန္ အကူအညီ ေတာင္းခံလာပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ထိုအိမ္သို႕ လိုက္သြားခဲ့ ပါသည္။ ထိုအိမ္ေလးတြင္ ရြာမွ လူမ်ားဝိုင္းအံုေနၿပီး ေယရႈနာမ၌ က်န္းမာရန္ အတြက္ဆုေတာင္းေပးၿပီး ေသာအခါ ကေလးမွာ ၿပန္သတိ ရလာပါသည္။ ဘုရားက ထိုအမႈၿဖင့္ ဘုန္းထင္ရွားေစခဲ့ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕မွာ အနာေရာဂါကို ၿငိမ္းေစေသာတန္ခိုးမရွိေသာ္လည္း ဆုေတာင္းေပးရမည္က ကြ်န္ေတာ္တို႕၏ တာဝန္ၿဖစ္ၿပီး ဘုရားရွင္က ေပ်ာက္ကင္းေစပါလိမ့္မည္။ ယံုၾကည္ၿခင္း၏ ပဌနာသည္ လူနာကိုကယ္တင္၍ ဘုရားသခင္သည္ ထိုသူကို ထေၿမာက္ေစမည္ ဆိုသည့္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ လာသည့္အတိုင္းပင္ ၿဖစ္ပါသည္။
အဲဒီေနာက္ ခရစၥမတ္ပိတ္ပြဲဝတ္ၿပဳကိုးကြယ္ၿခင္းအစီအစဥ္ကို ဆက္လုပ္ခဲ့ၾကၿပီး ဝတ္ၿပဳၿခင္းၿပီးေသာအခါ ရြာသားမ်ားအားလံုးအား ေခၚဖိတ္၍ နံနက္စာထမင္း အတူစားခဲ့ၾကပါသည္။ နံနက္စာ စားၿပီးသည့္ေနာက္ ကြ်န္ေတာ္တို႕အဖြဲ႕လည္း ထိုရြာမွ ၿပန္ထြက္လာခဲ့ၾကပါသည္။
ရြာမွ ကားလမ္းသို႕ေရာက္ရန္ ခုႏွစ္မိုင္ခန္႕ေဝးၿပီး လမ္းမေကာင္းေသာေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႕စီးနင္းလာေသာ ေနာက္ဆံုးကားမွာ လမ္းတစ္ဝက္တြင္ပ်က္သြားပါသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ ညီငယ္တစ္ဦးတို႕သည္ ကားလမ္းဖက္သို႕ လမ္းေလွ်ာက္ကာ ထြက္ခဲ့ၾကပါသည္။ လမ္းတေလွ်ာက္လံုးတြင္လည္း ဘုရားရွင္သည္ ေကာင္းၿမတ္ ေၾကာင္း သီခ်င္းမ်ားတို႕ကို သီဆိုက်ဴးဧလာခဲ့ၾကပါသည္။
ကားလမ္းမအနီးသို႕ေရာက္ေသာအခါ ေၿခေထာက္မ်ား ညစ္ေပေနေသာ ေၾကာင့္ တဲတစ္ခုသို႕ဝင္ၿပီး သန္႕စင္ေနစဥ္ ကြ်န္ေတာ္ တို႕အဖြဲ႕မွ ဂ်စ္ကားတစ္စင္း အၿပင္းေမာင္းကာ ရြာဖက္သို႕ ၿပန္ဝင္သြားသည္ကို ေတြ႕မိပါသည္။ (ေနာက္မွ ထိုကားသည္ ပ်က္ေနေသာကားမွ ဆရာေတာ္ကို သြားေခၚေၾကာင္းသိရပါသည္။) ထိုစဥ္တဲမွလူငယ္တစ္ဦးက ၿပန္လာၿပီး အစ္ကိုတို႕အဖြဲ႕ထဲကလူတစ္ဦး ကားလမ္းနံေဘး တြင္ ဘာၿဖစ္ေနလဲမသိဘူး လူေတြလည္းဝိုင္းအံုလို႕ဟုေၿပာေသာေၾကာင့္ အေၿပးသြား ၾကည့္ခဲ့ပါသည္။
အနားသို႕ေရာက္ေသာအခါ ကြ်န္ေတာ္တို႕ အဖြဲ႕ မွအန္တီၾကီးတစ္ဦး နတ္ဆိုးပူး ေနေၾကာင္းကိုသိရပါသည္။ သူ႕အမ်ိဳးသားက ေပြ႕ထားၿပီး က်န္အဖြဲ႕သားမ်ားက သူတို႕ဝန္း ဝိုင္းဆုေတာင္းေပးၾကလို႕ နတ္ဆိုးထြက္သြားၿပီ ၿဖစ္သည့္အတြက္ ေက်းဇူးေတာ္ ခ်ီးမြမ္းေပးရန္ ကြ်န္ေတာ့ကိုေၿပာပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း ေခါင္းငံုၿပီး လက္အုပ္ခ်ီကာ ေက်းဇူးေတာ္ခ်ီးမြမ္းလိုက္ပါသည္။ ထိုအခါ ထိုအမ်ိဳးသမီးၾကီးက ေခါင္းေထာင္လာၿပီး ]ငါ့ကိုဘာ မ်ားမွတ္ေနလို႕လဲ ‘ဒီဆရာဘာလာေၾကာင္ေနတာလ}ဲဟု ေငါက္သံၾကားရေသာေၾကာင့္ မ်က္စိဖြင့္ကာ ]ေယရႈနာမ၌ လာတဲ့ငါ့ကို ဘာမွတ္ ေနလို႕လဲ}ဟုေမးေသာအခါ ]ဆရာမွန္း မသိလို႕ပါ}ဟုၿပန္ေတာင္းပန္ပါသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ သူ႕ကိုလည္း ေမးခြန္းမ်ားေမးေသာအခါ ]မေၿဖပါရေစနဲ႕ ထြက္ခြင့္ေပးပါ} ဟုသာ အၾကိမ္ၾကိမ္ေတာင္းပန္ေသာေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္လည္း ေယရႈနာမ၌ထြက္ခြင့္ ေပးလိုက္ ပါသည္။ ထို႕ေနာက္ လမ္းတြင္ပ်က္ေနေသာကားမွ သြားၾကိဳလာေသာ သင္းအုပ္ ဆရာေတာ္လည္း ေရာက္ရွိလာၿပီး ဆက္လက္ ဆုေတာင္း ေပးပါသည္။ ရြာထဲမွ ရြာသားအမ်ားစုသည္ ထိုကားလမ္းမၾကီးနံေဘးတြင္ ဆိုင္ဖြင့္ၿပီး စီးပြါးလာရွာၾက ေၾကာင္း သိရပါသည္။
ထိုမွ်ႏွင့္မၿပီးေသးပါ ကားလမ္းတစ္ဖက္မွ လူငယ္တစ္ဦးက ကြ်န္ေတာ့ကို လာေခၚပါသည္ ။ အစ္မၾကီး တစ္ဦး လည္းနတ္ဆိုး ထြက္ဖို႕ရန္အတြက္ ဆုေတာင္း ေပးၿပီး လက္တစ္ဖက္မွာ တင္းၾကပ္ကိုက္ခဲလာကာ အသက္ရႈလို႕ပင္ မရေၾကာင္း ေၿပာပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ထိုအေအးဆိုင္အတြင္း ခပ္တိုးတိုးေလး သူ႕အတြက္ ဆုေတာင္းေပးၿပီး ထိုလက္ေမာင္းကိုကိုက္ခဲေစ ေသာနတ္ဆိုးအား ေယရႈနာမ၌ထြက္ ဟု အမိန္႕ေပးလိုက္ေသာအခါ ထိုအမ်ိဳးသမီးသည္ ]အရွက္ကြဲပါၿပီ အရွက္ကြဲပါၿပီ} ဟုထပ္ခါထပ္ခါ ေအာ္ဟစ္ေနပါေတာ့သည္။ ထိုအမ်ိဳးသမီး တြင္လည္း နတ္ဆိုးရွိ ေၾကာင္းသိရ၍သူ႕အား ကြ်န္ေတာ္သိလိုေသာ ေမးခြန္းတို႕ကိုေမးေသာအခါ သူ႕အားခိုင္း သူ၏ အမည္ကို ေၿပာၿပၿပီး ဒီရြာမွာ ပြဲလာလုပ္တာကိုမၾကိဳက္လို႕ လုပ္တာဟု ၿပန္ေၿဖပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ထိုနတ္ဆိုးကိုထြက္ဖို႕ ေယရႈနာမ၌ အမိန္႕ေပးလိုက္ ေသာအခါ ထိုနတ္ဆိုးမွာလည္းထြက္သြားၿပီး ကိုက္ခဲေနေသာ လက္ေမာင္းတစ္ဖက္ လည္းနာက်င္ကိုက္ခဲမႈမရွိေတာ့ေၾကာင္း သိရပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕လည္း ေက်းဇူးေတာ္ခ်ီးမြမ္းၿပီး ခရီးဆက္ခဲ့ၾက ပါသည္။
ဤသို႕ၿဖင့္ ငါးလခန္႕ၾကာေသာအခါမႏၱေလးဘူတာတြင္ ထိုရြာမွ သစ္လုပ္ငန္း လုပ္ကိုင္ေနေသာ ယံုၾကည္သူ မိတ္ေဆြတစ္ဦးႏွင့္ ၿပန္ေတြ႕ခဲ့ပါသည္။ သူက ထိုရြာတြင္ ၿပဳစားမႈမ်ား အလြန္မ်ားၿပားၿပီး ၿပဳစားခံရပါကလည္း ေမာင္းထုတ္ဖို႕ အလြန္ခက္ခဲ ေၾကာင္း ထိုရြာ၏ အေၿခအေနကို ေၿပာၿပပါသည္။ သို႕ေသာ္ ခရစ္ယာန္မ်ားက ထိုနတ္ဆိုး ကို အမိန္႕ေပးလိုက္သည္ႏွင့္ လြယ္ကူစြာထြက္သြားေၾကာင္းႏွင့္ ခရစ္ယာန္တို႕ ၏ ဘုရားသည္ အလြန္တန္ခိုးၾကီးေၾကာင္း ထိုရြာတြင္ နာမည္ၾကီးသြားပါသည္။ ရြာသားမ်ား ကလည္း ခရစ္ယာန္ဘုရားကို သူတို႕စိတ္ဝင္စားလာၾကၿပီး ေမးၿမန္းလာၾကေၾကာင္း ၿပန္ၾကားရေသာအခါ ကြ်န္ေတာ္လည္းဝမ္းေၿမာက္ကာ ဘုရားကို ခ်ီးမြမ္းမိပါသည္။ ေနာင္ႏွစ္မ်ား၌လည္း ထိုရြာတြင္ဆက္လက္၍ခရစၥမတ္ေမြးေန႕ ပြဲေတာ္ကို သြားေရာက္ လုပ္ေဆာင္ ခြင့္ရေၾကာင္းႏွင့္ လူမ်ားလည္း လက္ခံယံုၾကည္လာၾကေၾကာင္းၾကား သိရပါသည္။
ခရစၥမတ္ ဆိုသည္မွာ ေယရႈခရစ္ေတာ္ဘုရား၏ ေမြးေန႕ၿဖစ္ပါသည္။ ေမြးေန႕ပြဲဆိုသည္ မွာအသက္ရွင္ေသာသူမ်ားအတြက္သာလွ်င္ က်င္းပခြင့္ရွိပါသည္။
amayaphay
အေမးမ်ားအတြက္ အေျဖလႊာ 